Een aantal bouwstijlen wordt geassocieerd met het bewind van de Britse monarchie, maar weinigen zijn te vergelijken met het indrukwekkende karakter van de Queen Anne-stijl die aan het begin van de 19e eeuw door Amerika raasde. Met hun fantasievolle sprookjesachtige ontwerp en decoratieve overdaad, deze huizen - die de bouw domineerden van rond 1880 tot 1910 - onmiskenbaar vorstelijke lucht. In gemeenschappen in het hele land zijn nog steeds verbluffende voorbeelden van de Queen Anne-beweging te vinden, en ze zijn vandaag de dag nog net zo statig en wenselijk als toen ze werden gebouwd.
Als je geïnteresseerd bent in het bezitten van een Queen Anne-huis (en de vaak noodzakelijke restauratie op je wilt nemen) of als je gewoon meer wilt weten over dit romantische architecturale ontwerp, lees dan verder. We zullen u vertellen hoe deze huizen zich hebben ontwikkeld en bespreken de overwegingen waarmee rekening moet worden gehouden voordat we toezeggen een van deze majestueuze huizen te kopen.
BRITSE KONINGIN ANNE STIJL
Anne Stuart, koningin van Groot-Brittannië van 1702 tot 1714, regeerde in een tijd van Europese groei en expansie toen aristocraten en rijke landeigenaren indrukwekkende huizen bouwden. Afgezien van de grote voetafdruk, waren de huizen die verband hielden met de Britse Queen Anne-periode echter vrij eenvoudig en hadden ze weinig gemeen met de sierlijke stijl van het Amerikaanse Queen Anne-huis dat zich later ontwikkelde. Het meest opvallende kenmerk van de Britse stijl was bilaterale symmetrie, wat betekent dat als je het huis in het midden zou verdelen, beide helften spiegelbeelden van elkaar zouden zijn.
Met zijn metselwerkgevel en torenhoge symmetrische vormgeving is Winslow Hall, gelegen in Buckinghamshire, Engeland, een van de best overgebleven voorbeelden van de Britse stijl. Bijkomende kenmerken van de Britse Queen Anne-architectuur zijn onder meer:
- Herenhuizen van twee of drie verdiepingen met meerdere ramen aan de voorkant.
- Opname van een fronton (een driehoekige dakvorm aan de voorzijde van het huis) direct boven de entree.
- Heupdakconstructie, gedefinieerd als alle zijden van het dak die naar beneden hellen om de buitenmuren te ontmoeten.
- Metselwerk wiggen (stenen blokken verticaal gelegd langs de hoeken van buitenmuren). Quoins waren groter dan de andere stenen die werden gebruikt om de buitenbekleding van de structuur te creëren, en ze dienden twee doelen: om de hoeken van het huis te versterken en een statige esthetische toets toe te voegen.
- Bilaterale symmetrie breidde zich uit in de plattegronden van het interieur - de afmetingen van de kamer en de gang aan de ene kant van het huis weerspiegelden die aan de andere kant.
AMERIKAANSE KONINGIN ANNE: DE REVIVAL
De architecturale stijl van Queen Anne veranderde aanzienlijk toen het werd geïntroduceerd in de Verenigde Staten tijdens de 1876 Central Exhibition in Philadelphia. Amerikaanse architecten, waaronder Henry Hobson Richardson, een prominente architect uit New England, probeerden uitgebreide elementen uit het Jacobijnse tijdperk (geassocieerd met het bewind van koning James VI van Schotland in de 16e eeuw) te combineren met de kasteelachtige torens en torentjes van de Elizabethaanse tijdperk (genoemd naar koningin Elizabeth I van Engeland in dezelfde periode). De indrukwekkende combinatie werd bekend als "Revival Queen Anne". Voorbij was de bilaterale symmetrie en strengheid die het Britse origineel definieerden, en de weelderige nieuwe stijl begon in het hele land populair te worden.
Een van de bekendste voorbeelden van het Amerikaanse Queen Anne-huis is het Carson Mansion, gelegen in Eureka, Californië. Revival Queen Anne-huizen (vandaag bekend als gewoon Queen Anne), worden vaak Victorianen genoemd omdat ze in zwang waren tijdens het bewind van de Britse koningin Victoria. Kenmerken van de stijl zijn onder meer:
- Huizen met twee of drie verdiepingen met meerdere en complexe dakontwerpen.
- Torentjes en torens die de grote huizen een Middeleeuwse uitstraling geven.
- Grote omhullende overdekte veranda's ondersteund door uitgebreide kolommen. Sommige Queen Anne's hadden zelfs veranda's op de tweede en derde verdieping.
- "Gingerbread" architecturale elementen, gedefinieerd als uitgebreide versieringen en versieringen. Deze omvatten met de hand gesneden traliewerk aan de onderkant van dakranden en sierlijke houten balusters op veranda's.
- Vrolijk geschilderde buitenkanten in meerdere tinten. In hun hoogtijdagen aan het begin van de 19e eeuw werden huizen van Queen Anne vaak geschilderd in drie of meer kleuren, waaronder combinaties van rood, bruin, geel, blauw, groen en oranje, waardoor ze het label 'Painted Ladies' kregen.
- Asymmetrisch ontwerp, zoals een verschoven ingang gecombineerd met een grote toren op een voorhoek van het huis.
- Erkers.
- Pikethekken grenzend aan de voortuin geschilderd in kleuren die passen bij de huizen. Bloementuinen in de voortuin waren ook populair bij deze stijl.
- Een of meer haarden, vaak centraal in huis of bij de keuken.
- Plattegronden die zelden een centrale gang hadden, kozen in plaats daarvan voor kamers die uitkwamen op aangrenzende kamers. Mogelijk moet u eerst door de woonkamer lopen en vervolgens door de eetkamer om bij de keuken te komen.
QUEEN ANNE HUISJES
Terwijl grote Queen Anne-herenhuizen waren gereserveerd voor de rijken, begonnen populaire elementen van de stijl te verschijnen in kleinere huizen, tegenwoordig bekend als Queen Anne Cottages. Deze verkleinde versies waren vaak een of twee verdiepingen met een paar opvallende elementen, zoals een enkel torentje, een omhullende veranda en peperkoekversiering. Hun interieur plattegronden waren vergelijkbaar met andere middenklasse huizen van de tijd en varieerden sterk in ontwerp. Alleen de ontwerpelementen aan de buitenkant leverden hen het label Queen Anne Cottages op.
WAT IS ER BIJ HET HERSTELLEN VAN EEN KONINGIN ANNE
Veel overgebleven Amerikaanse Queen Anne-huizen zijn prachtig gerestaureerd en zijn te vinden in met bomen omzoomde straten in historische districten die perfect zijn voor ansichtkaarten. Een bezoek aan hen kan adembenemend zijn en u inspireren om er zelf een te bezitten, en zelfs de taak op zich te nemen om er een te restaureren. Als dat je droom is, wees je dan bewust van de paar nadelen.
- Het kunnen geldputten zijn. De meest betaalbare grote Queen Annes hebben een uitgebreide restauratie nodig, daarom kan de initiële prijs aantrekkelijk zijn. Zelfs als je er structureel een in solide staat zou vinden, zou je al snel een groot deel van je salaris kunnen uitgeven om een groot oud huis te verwarmen en te koelen, gebouwd toen isolatie een bijzaak was en kolen en olie beide relatief goedkoop waren.
- Het restaureren van een huis van rond de eeuwwisseling is tijdrovend. Vaak moeten elektrische bedrading worden bijgewerkt, muren worden geïsoleerd, nieuw sanitair worden geïnstalleerd en oude ramen worden vervangen door nieuwe energiezuinige modellen.
- Tenzij het water- en rioolstelsel in de buurt onlangs is bijgewerkt, moet u mogelijk met een lage waterdruk leven en is de kans groter dat uw riool een back-up maakt. Veel gemeentelijke water- en rioleringssystemen werden in de jaren dertig tot en met de jaren vijftig in bestaande buurten geïnstalleerd en een groot aantal ervan is ondermaats en ondermaats volgens de huidige bouwvoorschriften.
- Als het huis nog steeds de originele gevelbeplating heeft, moet u deze waarschijnlijk vervangen. Smalle overlappende gevelbeplating en houten dakspanen werden vaak geïnstalleerd op Queen Anne-huizen en hoewel ze veerkrachtiger waren dan sommige van de huidige gevelbekledingskeuzes, zoals vinyl, zijn de meeste ervan na een eeuw verslechterd en moeten ze worden vervangen.
- Het opnieuw bedekken van een grote Queen Anne met meerdere gevels en torentjes is tegenwoordig onbetaalbaar. De kosten om een groot Queen Anne-dak professioneel te laten installeren, kunnen $ 30.000 tot $ 70.000 of meer bedragen, afhankelijk van de hoogte, helling en complexiteit van het dak.
