Curtis Popp gelooft in de kracht van editen. Als partner van Popp Littrell Architects & Interiors, gevestigd in Sacramento, weet hij dat sommige projecten darmrenovatie vereisen en dat nieuwbouw in sommige situaties zinvol is. Maar voor zijn eigen vakantiehuis, een charmant A-frame uit 1969 aan Lake Tahoe, koos hij voor een lichte, doordachte aanpak. Hij legt het als volgt uit: "We wilden de dingen die niet werkten elimineren en de dingen die wel werkten uitbuiten."
Toen hij het in 2011 kocht, waren er veel dingen om van te houden aan het uit cederhout gehouwen retraite, genaamd Homewood. Toch was er werk aan de winkel voordat zijn vrouw en twee kinderen zich op hun gemak zouden voelen in de twee verdiepingen tellende slaapkamer met twee slaapkamers. Het doel was om de plek de 21e eeuw in te leiden zonder het funky modernisme op te offeren dat hem aanvankelijk had aangetrokken. "Als het te glad zou aanvoelen, zou het niet op zijn plaats zijn", zegt Popp, die de ongedwongen rustiekheid van het Californische platteland erkent.
Vorige eigenaren hadden overbodige details aangebracht, waaronder een decoratief schuimanker op het dak. Dat was een van de eerste dingen die moesten gebeuren, kort daarna gevolgd door de kleedjes die op de ramen hadden gehangen. De ramen zelf waren van aluminium en Popp verwisselde die met vervangingen met een houten frame die niet alleen beter presteren op het gebied van efficiëntie, maar ook een aanvulling vormen op de houten lambrisering die alle muren bedekt - en zelfs de plafonds - van het A-frame interieur .
Hoewel de plattegrond trouw blijft aan het oorspronkelijke programma, heeft Popp de badkamers en keuken opnieuw gedaan. In de laatste ruimte koos hij voor kleine, in Europa gemaakte apparaten, omdat hij in zo'n compact huis bang was dat grote apparaten de keuken uit balans zouden laten met de andere kamers. De "micro" koelkast, vaatwasser en het assortiment zijn volledig geïntegreerd met de kasten, waardoor er meer ruimte is voor werkbladen terwijl het visuele gewicht van de keuken in het algemeen wordt geminimaliseerd.
Een andere succesvolle redactionele beweging van Popp is het kleurenschema, wat hij graag 'chocolade en pindakaas' noemt. Het is een combinatie van matzwarte bekleding en de "piekachtige" ceder die het huis, vroeger en nu, zo definieert. Bij het bespreken van Homewood behoudt Popp een gevoel voor humor, want hoewel A-frames praktisch van ontwerp zijn, bezitten ze ook een ongewone mate van persoonlijkheid. Zoals Popp grapt: "Ze houden de sneeuw van het dak, maar ze laten mensen ook lachen."
Op de een of andere manier, gezien al het werk dat is gedaan, ziet Homewood eruit alsof het nauwelijks is aangeraakt. "Het is een respectvolle update van een periode A-frame", aldus Popp. En als dat waar is, dan is dat alleen maar omdat de redacteur van het huis het oorspronkelijke gebouw voldoende respecteerde om alleen de meest doordachte veranderingen aan te brengen.