Op 25-jarige leeftijd kocht John Clarke Mills, een software-ondernemer met een achtergrond in techniek en houtbewerking, zijn eerste huis. John's 'startershuis', een Victoriaans huis met drie verdiepingen en acht kamers uit 1890 in San Francisco, zag eruit als een huis dat de meeste mensen zouden willen bezitten ergens verderop. Voor John was het echter de perfecte starter. Zelfs voordat hij er introk, kon hij beginnen met het plannen en bloggen over een hele reeks renovaties die zijn nieuwe oude huis zouden restaureren en moderniseren.
"De hoeveelheid werk die we op ons hebben genomen, is alleen te danken aan onze eigen ambitie", zegt John, sprekend over hem en zijn huisgenoot Brian Harris en het honderdjarige gebouw dat in prima staat verkeerde. John en Brian, zowel handig als esthetisch ingesteld, hebben een visie, en de afgelopen drie jaar hebben ze, wanneer ze niet fulltime bezig waren, hout, draden, gevelbeplating, tegels en een heleboel gereedschap gebruikt om het te realiseren. Cruciaal voor dit besef was een toegewijde en georganiseerde werkruimte - "de sleutel", zegt John, "om uw projecten goed te doen."
De winkel die John bouwde, beslaat de kelder/garage van 1300 vierkante meter waar zagen en boren ruimte delen met een BMW 2002 uit 1973 die John zelf restaureerde. Voordat John de ruimte begon te vullen, riep hij een bemanning in om de bakstenen fundering te versterken. Hoewel het huis tijdens zijn leven vele aardbevingen heeft doorstaan, wilde John dat er een verzekering zou komen. Eenmaal versterkt, volgden voorzieningen, voorraden en de plaatsen om dingen te plaatsen, beetje bij beetje.
Centraal in de ruimte staat een werkbank die John bouwde met een plaat van $ 75 esdoorn slagersblok, een geborgen ladeset van $ 40, 3 Rockler-bankschroeven en een paar houten 4 × 4's en 2 × 4's. De periferie is bezaaid met iconische Craftsman-opbergstukken; "Ik voel me goed in de wetenschap dat ze ambachtsman zijn en een levenslange garantie hebben", zegt hij. Hardware-organizers, zowel hangend als staand, zijn duidelijk gelabeld. John gelooft dat tijd besteden aan het organiseren op de lange termijn tijd bespaart.
De ruimte is goed verlicht en elektrisch boven het hoofd zorgt voor een gemakkelijke en veilige stroomvoorziening. Een gootsteen biedt een plek om borstels schoon te maken, terwijl het pegboard erboven een plek biedt om de borstels te laten hangen en drogen. Een grote winkelzuiger zorgt voor het stof dat vrijkomt bij zowat elke houtmanoeuvre. Enkele grote elektrische gereedschappen zijn: een Hitachi schrijnwerker/schaafmachine uit de jaren 80, een Bosch 10” samengestelde radiale armzaag en een Mikita oliegesmeerde compressor. Hij houdt van de vindingrijkheid van ratelende ringsleutels en koopt altijd een extra punttang omdat ze gewoon verloren lijken te gaan. En er is een hoek die net gewijd is aan klemmen; een collectie nu totaal meer dan 50.
Het doe-het-zelf-gen cultiveert al sinds de jonge John een welkome aanwezigheid was in de winkel van zijn vader. Hoewel hij geen carrière-meubelmaker is, is Johns vader een zeer bekwame houtbewerker met meer gereedschap dan wie dan ook. Toen hij opgroeide, hielp John zijn vader om aan talloze projecten te werken en naarmate John groter werd, deden de projecten dat ook. Meest recentelijk heeft papa een deskundige hulp verleend bij de installatie van de Victoriaanse bibliotheek van zijn zoon, een clubby rood-eiken-en-leer toevluchtsoord waar John altijd van heeft gedroomd. Op een dag kan de verzameling gereedschappen en machines van John groeien om te wedijveren met die van zijn vader.
"Interessante projecten hebben geen einde", zegt John, die ze zal blijven maken, uitvoeren en delen. John heeft veel geleerd van het internet en zijn blog, San Francisco Victorian, stelt hem in staat iets terug te doen voor die gemeenschap. "Als je echt niet bang bent om te falen, is het verbazingwekkend wat je jezelf kunt leren", zegt hij.
"Natuurlijk is eerlijk zijn tegen jezelf en je grens kennen een groot deel van het leven en het renoveren van een huis is niet anders", voegt John eraan toe. Wanneer hij met een taak wordt geconfronteerd, geeft hij toe een volledige lijst met vragen te hebben doorgenomen - van het visualiseren van zichzelf terwijl hij het werk doet tot hoeveel dagen het zal vergen, zal hij nieuwe vaardigheden moeten leren, welke andere projecten zou hij kunnen doen als deze werden uitbesteed, en, belangrijker nog, kan hij professioneel werk leveren. "Er gaat een hele volgorde van operaties door mijn hoofd", zegt hij.
“Het is een kosten-batenanalyse die rekening houdt met mijn eigen tijd en arbeid. Aan het eind van de dag ben ik een realist en heb ik er geen probleem mee om toe te geven als er iets boven mijn hoofd is.”