Ik ben opgegroeid in een split-level, de huisstijl die de suburbia domineerde in de decennia direct na de Tweede Wereldoorlog. De middelste verdieping - die de bovenste en onderste niveaus "splitste" - was gebouwd op een kruipruimte. Je kon er komen via een gat in de muur dat bedekt was met een multiplex paneel, maar als kinderen waagden we ons er zelden doorheen.
Toen mijn bejaarde ouders het huis een paar jaar geleden verkochten, moest ik (met wat hulp van mijn stiefzoon) de ruimte opruimen voordat de nieuwe eigenaren er introkken, en ik werd eraan herinnerd wat een enge plek het was.
Latten van doorweekte glasvezelisolatie hingen lukraak aan de balken. Dim licht gefilterd door ventilatieopeningen in de muren. Er waren enkele onaangename tekenen van knaagdieractiviteit en wat leek op schimmel bedekte enkele van de balken. De vochtige betonnen muren waren nog net zo kaal als toen ze meer dan 50 jaar geleden werden gestort.
In die tijd was het gebruikelijk om de vloer boven de kruipruimte te isoleren en de ventilatieopeningen in de kruipruimte open te laten, zodat eventuele vochtophoping naar buiten zou ontsnappen - een monumentale ontwerpfout, zo bleek.
In plaats van vocht te verdrijven (althans in klimaten met vochtige zomers), lieten de open ventilatieopeningen vochtige lucht binnen. Terwijl die lucht over de koele oppervlakken van de kruipruimte ging, bleef condensatie achter. In het huis van mijn ouders waren glasvezelmatten zo verslechterd dat ze gingen doorhangen en weerhielden ze niet langer dat koude lucht de verdieping erboven bereikte.
Het was geen wonder dat mama zich altijd zorgen maakte over schimmel die haar tapijten verpestte.
Tegenwoordig hebben energie-experts een ander recept voor kruipruimtes op basis van het idee dat ze deel moeten uitmaken van de geconditioneerde ruimte van het huis (het gebied dat wordt verwarmd en gekoeld). Indien geconditioneerd, wordt condensatie geëlimineerd, wat op zijn beurt de kans op schimmels en mijten minimaliseert. Het energieverlies uit luchtkanalen wordt verminderd en de eerste verdiepingsvloeren worden in de winter warmer. Ook tocht wordt geminimaliseerd.
Verwijder waterbronnen in de kruipruimte voordat u iets anders doet.
Verleng regenpijpen, onderhoud dakgoten en egaliseer trottoirs, patio's en tuinbedden zodat ze van het huis af hellen. Installeer indien nodig een kelderwaterdichtingssysteem of een pompput.
Isoleer de muren, niet het plafond.
Stijve platen kunnen worden geïnstalleerd met constructielijm of mechanische bevestigingsmiddelen. U kunt er ook voor kiezen om een isolatiemat over de kruipruimtevloer te leggen.
Gebruik een isolatie die bestand is tegen schade door water (geen glasvezel of cellulose).
Elk van de stijve plaatisolaties zal werken, maar polyioscyanuraat heeft de beste R-waarde (6 tot 7 per inch). Restanten en seconden zijn soms verkrijgbaar bij commerciële fabrikanten van dakisolatie. Je hoeft het alleen maar op te halen.
Sluit alle ventilatieopeningen af.
Ventilatiekappen, die van buitenaf worden gemonteerd, zijn verkrijgbaar in standaardmaten. Of maak er zelf een van multiplex en breeuw ze op hun plaats.
Zorg ervoor dat luiken naar de buitenkant zijn afgedicht.
Gebruik heavy-duty tochtstrippen om een goede afdichting te garanderen of koop een geprefabriceerd luik voor de kruipruimte.
Randbalken en dorpels afdichten.
Vul de uiteinden van de balken met rechthoeken die zijn gesneden uit stijve plaatisolatie. Gebruik schuimkit, zoals Great Stuff, om de voegen af te dichten. Gebruik kit of schuimafdichtmiddel om de verbinding tussen de bovenkant van de kruipruimtemuur en de dorpel af te dichten.
Installeer een lucht- en dampscherm over de vloer en plak het op de isolatie.
Kunststof dampschermen zijn verkrijgbaar in platen van verschillende diktes. Als u van plan bent de ingekapselde ruimte voor opslag te gebruiken, kies dan een barrière die bestand is tegen voetverkeer. Veel bedrijven bieden inkapselingsdiensten aan; naar mijn mening heeft Basement Systems, Inc. het meest volledig ontwikkelde systeem.