Ik hou van het concept van 'het familiebedrijf'. Het heeft dat ouderwetse gevoel van leertijd, waarbij de ene generatie vaardigheden van de andere oppikt. Maar het familiebedrijf is gebouwd op vertrouwen en onvoorwaardelijke liefde. Ik weet zeker dat het onderhouden van een familiebedrijf soms een enorme uitdaging is, maar uit mijn af en toe onderzoek weet ik dat een familiebedrijf ook banden kan verdiepen en versterken.
Ontmoet Andrew en Naomi Stein, het vader- en dochterteam bij Design Manifest, een full-service ontwerpbureau met een eersteklas constructie- en installatieteam, net buiten Philadelphia. André houdt van bouwen. Hij bouwt al 40 jaar dingen. "Met de hamer slaan is wat ik het leukst vind", zegt hij. Naomi, die marketing studeerde aan Penn State en vervolgens haar certificering voor interieurdecoratie behaalde aan het Moore College of Art in Philadelphia, heeft een avontuurlijke geest met een passie voor ontwerpen, decoreren en bloggen. Terwijl ze de relevantie van functie en duurzaamheid begrijpt, is esthetiek wat haar echt opwindt.
Andrew Stein startte het bedrijf in 1973. Toen lag de focus op het ontwerpen en bouwen van keukens en badkamers. Toen Naomi in 2004 bij het bedrijf kwam werken, nadat ze een schriftelijk voorstel had ingediend waarin werd beschreven hoe ze het bedrijf kon verbeteren, begon Design Manifest te veranderen en te groeien. Nu zijn de doorgewinterde, eerlijke, nauwgezette timmerman die er altijd naar streeft om het beter te doen en de getalenteerde, energieke, gedurfde ontwerper met verfijnde vaardigheden op het gebied van sociale media een one-stop-shop. Naomi vindt het de perfecte combinatie.
Met behulp van fragmenten uit een interview, hier is een kijkje in hun familiebedrijf.
JD: Hoe ben je zo'n goede bouwman geworden?
NET ZO: Ik ben altijd gefascineerd geweest door hoe dingen werken. Als kind haalde ik dingen uit elkaar en zette ze weer in elkaar. Mijn vader was een hobbytimmerman en vaak zag ik een betere manier om iets te doen. Ik ging op jonge leeftijd het huis uit en kreeg enigszins per ongeluk een baan in de bouw. Ik leerde hoe ik met een hamer moest zwaaien en furring strips op bakstenen muren installeerde.
De eerste winter was hard genoeg om me te laten twijfelen aan mijn carrièrekeuze. Ik nam een pauze en kwam het jaar daarop terug met een klus om nieuwe huizen in te lijsten. Ik leerde de principes van moderne framing en begon enkele van de complexe wiskunde te leren die wordt gebruikt om trappen en spanten te berekenen. De volgende klus was bij Otto, een meester-metselaar en Europese ambachtsman. Na nog een paar banen ben ik voor mezelf begonnen. Als ik een vaardigheid zou tegenkomen waar ik niet goed in was, zou ik een expert zoeken en die vaardigheid leren. Als er iets is dat mij een “geweldige” aannemer maakt, is het wel dat ik nooit tevreden ben. Het geeft voldoening om elke dag te blijven leren.
JD: Naomi, ben je handig?
NS: Hmmm, ik ben geneigd te zeggen dat ik niet zo handig ben, maar dat is mezelf vergelijken met mijn vader. Vergeleken met de gemiddelde Joe, denk ik dat ik een 7 ben. Ik kan een doe-het-zelf of twee uithalen … kijk gewoon niet te goed!
JD: Zou je aanraden om met een ouder of kind in zee te gaan?
NET ZO: Ik vind het heerlijk om zaken te doen met mijn dochter. Wij hebben plezier. We creëren een aantal geweldige ruimtes. We maken onze klanten blij, en ik vertrouw haar, en dat is heel belangrijk in elke relatie.
JD: Heeft het bedrijf uw relatie versterkt?
NS: We zijn veel betere vrienden geworden en ik zie hem zoveel meer. Toen ik opgroeide, runde mijn vader dit bedrijf en ondersteunde hij een vrouw en vier kinderen. Ik respecteer hem op een geheel nieuwe manier en waardeer echt hoe hard hij werkte en werkt om voor zijn gezin te zorgen.
JD: Dat klinkt zo lief. Vertel me over de niet-zo-zoete dingen.
NS: Ik sta erom bekend een beetje pittig te zijn met mijn vader en te veel op hem te vertrouwen. Een grote uitdaging is om mijn vader met hetzelfde respect, vriendelijkheid en geduld te behandelen als elke collega - klinkt vanzelfsprekend, maar soms beschouwen we degenen van wie we houden als vanzelfsprekend. En ik kom waarschijnlijk met veel meer weg omdat ik familie ben.
NET ZO: Soms vraag ik Naomi om voor bepaalde spullen te zorgen en ze blaast me af. Alleen mijn dochter kon daarmee wegkomen!
JD: Wat is het leukste aan samenwerken met je vader?
NS: Ik vind het heerlijk om nieuwe banen te vinden en mooie ruimtes te ontwerpen en hem vervolgens te zien veranderen in een realiteit. Ik vind het heerlijk om onze klanten blij te maken, maar ik vind het ook fijn om te voelen dat mijn vader trots op me is.
Deze blog is opgedragen aan mijn vader, Sheldon Z. Myers, die een paar kledingwinkels had, net als Bella, zijn moeder, zijn tante Fanny, zijn oom Irv en zijn broer, Sidney. Mijn generatie heeft het familiebedrijf nooit gehaald, maar ik ben opgegroeid tussen de rekken en in de winkels van mijn vader. Ik werkte met hem in het weekend en in de zomer. Ik vond het heerlijk om in de winkels te werken, met name het rond 9 uur rijden en dealen van "Shirts 2 for $5!" op de Italiaanse markt op een zondag, mijn vader vergezellend bij het kopen van reizen naar NYC, en hem zien kletsen met de vaste klanten. Natuurlijk vond ik het ook leuk om outfits voor de etalages te kiezen. De winkel is al lang weg en nu is mijn vader met pensioen en brengt hij zijn tijd door op de golfbaan, in de tuin en met antiek kopen bij mijn moeder. Soms, als we samen aan het winkelen zijn, wijst hij naar een kledingstuk en begint hij wat stukgoederenwijsheid te delen. 'Jane, je ziet hoe ze de naad van die broek hebben gemaakt…' Dat vind ik leuk.
