Je zou niet per se experimentele architectuur verwachten in McAllen, een kleine stad aan de zuidpunt van Texas. Maar als zijn eigen huis enige indicatie geeft, kan architect Luis López Reséndez erop uit zijn om de manier waarop buitenstaanders naar McAllen kijken te veranderen. Nadat hij hier een huis met drie slaapkamers had gekocht - een rechthoekige ranch met schuin dak zoals zoveel andere gebouwd in de naoorlogse periode - ging Reséndez aan het werk om een opwindende, volkomen unieke draai aan het vertrouwde ontwerp te geven.
Sinds hij zijn eigen huis bouwde, voor zijn eigen gezin, kreeg Reséndez iets dat zeldzaam is voor een professionele architect: totale ontwerpvrijheid. Hij greep de kans en verkende veel op het gebied van zowel materialen als constructiemethoden. "Het is niet zo eenvoudig om met een klant te doen", zegt hij. Maar aan zijn lot overgelaten, was Reséndez in staat om creatieve antwoorden te ontwikkelen op alle uitdagingen die zich voordeden. Sommige uitdagingen waren specifiek voor het project - de site, het budget - terwijl andere vrij universeel waren. Hoe breng je bijvoorbeeld binnen- en buitenruimte bij elkaar en wat zorgt voor een ideale gezinsleefomgeving in de wereld van vandaag?
Hoewel het niet groter is dan het was, valt het Reséndez-huis, Casa Westway genaamd, nu op in de buurt, grotendeels dankzij het innovatieve dak. Reséndez brak met de conventie en rekte de daklijn naar buiten en naar beneden zodat het eigenlijk een volledige kant van het huis bedekt voordat het op de grond eindigde. "Het dak gaat maar door en drijft verder naar buiten naarmate het een huid wordt", zegt Reséndez over de keuze. Zo vervaagt het onderscheid tussen dak en gevel, gevel en dak. Het uiterlijk van de woning krijgt een naadloze kwaliteit, terwijl de binnenruimtes meer geleding en beter licht genieten.
Net zoals de buitenkant van Casa Westway het onderscheid tussen dakbedekking en gevelbeplating uitholt, elimineert het interieur de scheiding tussen kamers vrijwel. Voorbij zijn de muren die ooit de ranch opdeelden in een reeks kleine, afzonderlijke ruimtes. Bij de verbouwing blijven alleen de slaapkamers privé. De centrale woonruimtes vloeien daarentegen in een vloeiende relatie in elkaar over die zelfs doorloopt in de patio in de achtertuin, die toegankelijk is via glazen schuifdeuren. De openheid, zegt Reséndez, is "een weerspiegeling van hoe een gezin met elkaar omgaat." Hij vat het project samen door te zeggen: "We wilden een ruimte waar we dagelijks samen konden zijn - een universele ruimte."
J. Michael Welton schrijft over architectuur, kunst en design voor nationale en internationale publicaties. Hij redigeert en publiceert ook een digitaal designmagazine op architectsandartisans.com. Zijn nieuwe boek, Puttend uit de praktijk: architecten en de betekenis van Freehand, komt in de lente uit Routledge.