Achthoeken zijn niet de meest voorkomende Victoriaanse stijl, hoewel na de publicatie van Een huis voor iedereen in 1848 werden er in de komende tien jaar maar liefst enkele duizenden gebouwd. Deze unieke huizen zijn een aangename verrassing wanneer ze worden gespot in een ouder straatbeeld. Hun uiterlijk en de filosofie van de man die het boek schreef onderscheiden hen van andere huizen uit die tijd.
Voor een keer komt er geen Europese stijl terug in de inspiratie voor deze woningen. de auteur van Een huis voor iedereen, Orson Squire Fowler, geloofde dat de cirkel de meest perfecte bouwvorm van de natuur was. Hij wees erop dat de cirkel de grootste hoeveelheid binnenruimte omsluit met de minste buitenmuur. Deze schijnbare efficiëntie vormde echter ook een probleem, omdat de bouwmaterialen van die tijd eerder recht dan gebogen waren. Maar Fowler dacht goed over het probleem na en bedacht een vorm met platte zijkanten die in wezen cirkelvormig bleef, maar die kon worden gebouwd met rechtlijnige materialen. Het Octagon House, met zijn acht platte zijden, was geboren.
De Victorianen hadden een groot vertrouwen in de vooruitgang en geloofden in America's Manifest Destiny. Fowler betoogde dat zijn circulaire vorm van bouwen het meest gezond en efficiënt was, dat het de luchtstroom en natuurlijke verlichting verbeterde. Zijn denken paste bij het optimisme van die tijd en veel gemeenschappen die halverwege de vorige eeuw bloeiden, hebben minstens één achthoekig huis om de overtuigingskracht van Fowlers argumentatie te bevestigen.
De vorm van het huis maakt het onmiskenbaar, met zijn acht gelijke zijden. Meestal twee verdiepingen hoog, veel voorbeelden hebben ook koepels bovenop en een of meer veranda's. Fowler was meer geïnteresseerd in theorie dan in zinspelen op architectuurgeschiedenis, dus hij dicteerde geen stilistische details. Als gevolg hiervan variëren die gevonden op achthoekige huizen sterk. Sommige achthoeken zijn versierd met de klassieke pilasters en friesplanken van het Griekse Revival House, andere met de beugels die je gewoonlijk aantreft op Italiaanse huizen. Weer anderen hebben details die meer kenmerkend zijn voor het neogotische huis.
OPMERKINGEN VAN DE VERWIJDERAAR. Het Octagonal House had een korte mode en "Fowler's Folly" (zoals zijn eigen huis ook bekend stond) raakte aan het begin van de burgeroorlog uit de gratie. Er was echter een tweede korte achthoekige rage in de jaren zeventig: als je in een achthoekige woning woont, zullen open interieurs met weinig scheidingswanden en moderne constructiemethoden (twee-aan-vier kozijnen, gipsplaatwanden en andere hedendaagse materialen) onmiddellijk een twintigste-eeuwse achthoek onderscheiden van die van Fowler's tijd.
In de Octagon Houses zullen sommige kamers driehoekige vormen hebben, met hoeken in scherpe of schuine hoeken. Dit kan het plaatsen van meubels bemoeilijken, hoewel de meeste indelingen de neiging hadden om de plattegrond in rechthoekige grote ruimtes te verdelen, waardoor vreemd gevormde secundaire kamers zoals pantry's en kasten in de scherpe hoeken werden ingebouwd.
Een toevoeging aan het Octagon House is meestal moeilijk. Vanaf het begin had Fowler zijn ontwerp voor ogen als een regelmatige vorm met acht gelijke zijden. Het toevoegen van een vierkante vleugel die aan een of meer van die zijden zou uitsteken, is in strijd met die opvatting. Een oplossing voor ruimtebeperkingen die bij de heropleving van de jaren zeventig werd aangenomen, was het koppelen van twee achthoeken, maar dat is in de meeste gevallen niet praktisch of een visueel bevredigende oplossing. Een lage vleugel aan de achterkant van het huis kan echter een effectief antwoord zijn, vooral als het de detaillering van het hoofdgebouw deelt.